Yalnızlık Treni Şiiri - Melek Dalgıç

Arada sırada kalbini yokla
En güzel şarkıları
Dilsiz olmuş onunda
Senli zamanlar gibi
Esmiyor rüzgarı
Çalmıyor çanlarda
Aşk şarkıları
Bir masalda gizliyse
Tüm hatıraları
Silinmiyor kalbimden kalıntıları
Şimdi nadasa bıraktım
Tüm benliğimdeki seni
Bir hiçlik yokuşuna tırmanıyorum
Elimde kırık bir testi
Yol boyunca kıyı köşe gördüğüm
Kurumuş çiçekleri suluyorum
Bir gün merakla geleceğim bu yokuşa
İçlerinden biri can suyuyla
Yeşerip hayat bulduysa
Elveda deyip kapattığım
Bu sayfayı
Kaldığım yerde bulursam
Belki döneceğim sana
Bütün güzel dilekler
Pembe düşlerinde açsın
Ama sen benim için
Amaç değil
Kara bir sevdamsın
Ağlatmıyor ne camdaki kumru
Ne duyduğum türkü
Okusan da bu mektubu
Süzülmesin gözünden iki damla yaş
Duydum ki gözyaşı dökünce
Sevgi bitiyormuş biraz
Belli ki alışmışım bu düzene
Bindim işte yine yalnızlık trenine
Ben taşırım bu yükü
Yine de elveda diyemiyorum
Şimdilik Allahaısmarladık
Unutulmuş bir şehirde
Sen gelip koca bir yangın çıkardın
Suyu dökmek bana kaldı
Üzülme bir gün kesişirse yolumuz
Sana sümbül kokan
Çözdüğüm saçlarımla geleceğim
Şimdi duygulardan bütün hasatı topladım
Boş ver umursama
Her sözüm sevgi damlarken
Bir yanımsa seni kalbimden uğurluyor
Korkarım bu arada kesmeliyim
Yoksa yazarken gözyaşı dökeceğim
Dedim ya dökersen sevgi biter
Ben eksiltmeyeceğim