Yalnızlık Teorisi

Olurda unutulursam
Nuh'un gemisi batar ve hiç aya gidilmez
Kanun hükmünde bir kararname yazılır
ve tüm yağmurlar sadece gece yağar
İlk yalnızlıkta sen aklıma geliyorsun
Bir felaketin başlangıcı gibi bir his
Satürn'ün halkası da bir felaket sonucu oluşmuş diyorlar
Benim de var işte bir çemberim, içinden hiç çıkamadığım
Kıskanırım ara ara yağmurun özgürlüğünü
Ben de istediğim yere düşmeliyim diye içlenirim
Sonra yine aklıma sen gelirsin
Merak ettimde
Gülmek hala yakışıyor mu bana, eskisi gibi
Olsan da sorsam
Cebimde biriken bozuk paralar bir sigara paketine denk geldi sonunda
İçmezdim bilirsin
Şimdi boş bir nefes almak zor geliyor galiba
Sen yoksun ondan
Daktilom yarı zamanlı bir işe başladı
Ve çayım yeterince demlenmiyor nedense
Bu durağanlık ortasında
Sürmekte olan şeyler canımı acıtıyor
Kahvehanenin önünden geçerken
Tüh! Yine eşek geldi! dedi biri
Haklısın dedim içimden
Pazarda ise gel abla gel diye bağırdılar
Bana acıdılarda, seni çağırıyorlar sandım
Sonra şehrin büyüklüğünü hayallerime bölüp
Karşılaşma olasılığımızı hesapladım
Şehir çok büyüktü be!
Düşündüm de hayal kurmak kadar ayağa düşen hiç bir şey yok bu şehirde
Tüm hayalleri toplasan... hala şehir çok büyük
Bir orman yangını çıkmış, dumanı buraya kadar geldi
Önce bulut sandım
Heh! dedim yasağı delen biri çıktı
Gün ortasında yağmur yağacak!
Sonra kül yağdı
Sigaradan tasarruf ettim o gün
Bir sokak köpeği yanaştı yanıma
Sevsem mi sevmesem mi kararsız kaldım
Bir kedi ve birde horoz olsa takımı kurardık
Biraz başını okşayınca bir süre peşime takıldı
Peşimdeyken hafif bir utanma hissetim
Tuhaf! Gerçekten çok tuhaf geldi
Bir duygunun adı tek olsa da
Aynı şekilde hissettirmiyor bazen
Gerçektende dilin yetersiz kaldığı bir durumu ispat ettim sanki
O zaman ben şimdi nasıl yazıyorum?
Anlayacak mı okuyanlar beni?
Anlayacak mısın beni?
Neyse kısa kesiyorum
Nuh'un gemisi karaya oturur
Aya ilk adım atılır
Ve o halka hiç oluşmasaydı daha iyi olurdu