Yalnızlığım - 4 Şiiri - Elazığlı Mustafa ...

..ağırlaşan yağmur üşütmüştü
parmak uçlarımdan başlayan soğuk
virüs gibi tüm bedenime sirayet ediyor
yığılıp kalacak
inatla inen yağmura karışıp yokolacak haldeyim
şehrin sevimsiz trafiği
kalabalığı içinde boğulacak kadar zayıf
ve
yalnızım
bayram öncesi şu halime bak
çok mutsuzum
bir kabus olmalı yaşadıklarım
başım dönüyor
mide kramplarım nüksediyor
yüzüm ölü renginde
buz kesiği bakışlarım
kendimi ve herkesi geçimsiz
düşman görüyorum
tat vermiyor sevdiklerim bile
boğazıma düğümlenen çaresizlik
belirsizlik kahrediyor
ağlamak....ağlamak....ağlamak
haykırışlarla hıçkırıklarla
kendimi salıp sellere
özgürce sürüklenmek unutuncaya
acılarım kayboluncaya kadar
aaahhhh....nefret ediyorum herşeyden
çekil bee önümden kalabalıklar..
hakkımı helal etmiyorum
bu duyguları başıma getirenlere
denedim olmadı
telefonda ağlamak istemezdim
çok yalnız hissettim kendimi
ondandır titrek sesim
üzülmeyin
anlatmasaydım keşke
beklemediğim gelişmeler yaşadım
bayramda olamamak vardı sizlerle
panik halim
şaşırmışlığım
ağlamaklığım bundan
şimdi daha iyiyim
iyi geldi konuşmak
yarın taşlar yerine oturacak
yarın yeni bir gün olacak
....................................................
yarın ne oldu meçhul...

mustafa kaya
04.11.2005 / batıkent
www.mustafakaya.net