yalnız; kendimle başlayan ve sönmekte olan aydınlığın
altında garip, bütün ihtişamını kaybetmiş şu yeryüzüne
bakışım konu olacaksa! gölgelere laf ettirmem, bilesin!
hani, tamda yeri gelmişken; usulca sokulan şu karanlık
bir inciye kapanmış istiridye gibi o kadar ıssız ve yavandır!
ben... kendimle başladım. nerede, kiminle biterim ve nasıl?
herkesten önce, kuşların vakti daha gelmeden uyanmış
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
