şu yalan dünyada,
çocukluktan kalan hayellerimdi.
beni, hayata bağlayan
iki kaş,
iki göz aralığı kadar yakınıma süzülürdü,
göz yaşlarım.
Saat, gece yarısını çoktan geçiyordu.
gecesi güzel, bu hoyrat istanbul mu,
teselli edecekti beni..
Kendimi illegal bir sürünün
haylaz aslanı sanmıştım
ne adam gibi sevmeyi tadabildim
ne de diz çöküp,
bir sultana, yarım demet gül sunabildim.
Dağıldım hep,sevda çöllerinde
leyla dedim
mecnun oldum
can tükettim,
Ömürümü,kurda kuşa yem ettim.
yalanım varsa,
iki gözüm aksın avuçlarıma..
Kayıt Tarihi : 21.5.2025 17:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!