Yahya Yahşi Şiirleri - Şair Yahya Yahşi

Ayrı kümelerdik senle,
Ortaktı başlangıçta boşluğumuz.
Bir göz kırpmasıyla kesişmiştik
Birleşen bir yol açmıştı sinelerde ruhumuz.

Farklılıklarımızı saklamıştık senle,

Mehmetcigim
Gökten yıldızları topla, hilali çiz yine
Mayası bozukları ez geç, dere tepe.
El aman dilese de zalimleri affetme,
Kana kan dişe diş,heybetinle
VUR GİTSİN.

Nar çiçeği kokulu yarim sensizlik zehrinden içtim yine bu gece
Senden kalan son resmi yaktım küllerini savurdum geceye
Yine her gece olduğu gibi sürpriz dönüşlerin için çıktım pencereye
Bahçede gülümseyen neşeli hallerin geldi aklıma
Yırtıp at benden kalan ne varsa demiştin
denedim

Edepsizlik istilası her yer.
Bu kaçıncı çalınan barbar çanı
uluorta bilmem.
Şehirler ağlıyor, kirlenmiş sokaklarda,
Sığınılacak limanlar hasta.
Şu görünen

Kadınım sensizim uykularım savrulur gecelerde,
Çekip gitme kendinden,yada al götür hemen benide,
Sevda yıldızı alsın kötülüklerden ikimizide,
Tutunalım birlikte gökkuşağının tüm renklerine.

Kadınım Aşk intizarları diz çöksün dizlerimizde

Daha onsekizindeydi.
Zarif bir danteldi.
hayatın önünde.
Sökülüpte gidiverdi,
bir hata bedelinde...
Her tığda şekle girmişti,

Dur sevgili, durul artık,dalgalanma.
Bu aldatıcı rüzgar senin değil,inanma.
Koşma sevgili artık koşuşturma,
Hayat yarış değil ,ömür bitmez sanma,
Gönül nağmelerini dinle,özüne dön ey sevgili,

Ölüm hakikattir, yapışır başka zamana
Yaşamak yalan,düşse anılar duvarına.
Gidene koymaz ölüm,hakka vasıl olana,
Kalana geceler damlar, varına yoğuna.

Ölüm bu, kıyamettir, beklenen son soluğa,

Sırtında çile yükü,
boynunda asılı kader tasması,
Bir yol tutturmuşsun patikalardan örülü,
Bir elinde hayat torbası,
Bir elinde çoçukluk hatırası,
Gidiyorsun sesizce,