Yahya Yahşi Şiirleri - Şair Yahya Yahşi

Ne baharı severim vakitsiz,
Nede hazanı.
Ömür dediğin her duyguyu yaşatmalı,
Kalmamalı hazanında ömrün,
Ey! beni kendine kefen biçen sevdalım.

Katreler düşer çok kere,
Dostlardan yüreğimize.
Duygularla coşarız,
Beraber semiz tepelerde.
Bir vakit gelir ki!
Savakları çeviririz yaban ellere,

Dünyanın ekvatorunda zenginler
İki kutuba çekilmiş fakirler.
Çekip gelseler meridyenden,
Dünya kabuğunu yeniden deler.

Şimdi kalk!
Aydan süzüp te gel
Berrak düşünceleri.
Ne toz bulutu duysun sesini,
Nede güneş itiraz etsin...
Sessizliği,

Kal diyebilmek kadar zordur kalmaya razı etmek.

Kalana sorsan belki ölüm kadar sancılıdır yürek.

Kışın ortasında erimek kadar zordur

Alacakaranlık kuşağı,sarınca insanlığı,
Parodoksal yaşamın çöker zifiri karanlığı,
İnternette chat,facebookta aşk,
Milenyum gençliğinin dijital bağımlılığı

Fikrime bal sürdüm ötelere duyuldu zikrim
Bir vavey la ile göklere teğet geçti kalbim.
Baktım ki! kapılar açılıyor arştan ardısıra arza
Görünce şükre döndü kainat ve usulca ellerim

Sor beni ,
tenha vakitte gün düşerken geceye,
geceyi saran yalnızlığı dişlemekle geçer her gecem, kelimeler tepişir yatağımda.
ıslak bir ter damlası soğutur,yanarken göğsümü.
En gür sesler sessizliğin duvarları arasında terler.
Sor beni,

Ayrılıklar gizlidir gönülde,
Kapımı çalma hasta kemancı
Çoçukluk aşkımı unutmuşken,
Dertleri çağırma ey Kemancı.

Duygular vardır mazide kalan,

Eğer Sabır taşı olsaydım çatlardım bu kesik vadide
Bu beden ne çile gördü ne çok ızdırabında kavruldu aşkın.
Anlamadı gönül derdimden canımın yarısı
derdime dertsizliği koydu soldu gülen yüzüm.
Onsuz ne yapsam zehir zemberek geliyor üstüme,
Ne fedakarlık yapsam kıymet verilmiyor,