Yahya Harbalioğlu Şiirleri - Şair Yahya ...

Ölen hiç doğar mı diye sormayın
Üç değil üç bin kez doğar Pir Sultan
Devran geçti diye şevki kırmayın
Umudu güneşten sağar Pir Sultan

Hızır Paşa sultan ise kime ne

Garip gönül bu dünyada sevgin yeter herkese
Şu alemde her nesneye sevgiden bir pay düşer
Paylaşınca dolup taşar yürek denilen kese
Yüce dağla derin göle gece aynı ay düşer
Şu alemde her nesneye sevgiden bir pay düşer

Nasıl da heveslendim tiyatroya
Onun bir kulübe yazılacağını duyunca
Aynı oyuna rast geliriz belki
Sevip kavuşan bir çifti oynarız belli mi olur

Seni
Açtığın kitapların sayısıdan çok
Seni
Açtığın kitaplardaki sayfaların sayısından daha çok
Seni
Açtığın kitapların sayfalarının paragraf sayılarından çok daha çok

Çaresizliğin sessiz uğultusu zamana meydan okuyor
Saat sabahın üçüne koşuyor şubatın üçüncü gününde
Bir gün daha bitti gerçeğinin hüznü
Diz çöktürüyor bir gün daha başlıyor sevincine
Karanlığa sıkılan bir kurşundur saatin tik takı
Durulmayan yüreğin bulanıklığında balık avlıyor zihnim

Böyle gelmiş yalan dünya böyle gidecek sanmışım
Gülen zamanın yüzüne hemen nasıl aldanmışım
Kadehler gibi dağıtıp kırarken tüm dostlarımı
Baş ağrısını bilmemişim aşk derdine kanmışım

Ruhumu kuşatmış suskun ezgiler
Aklımda hep resmin hep resmin resmin
Çeksem de ismine kalın çizgiler
Aklımda hep resmin hep resmin resmin

Sarmalamış beni her gün her gece

Hayatın baharı sandım dört mevsim
Gönlümün dalında çiçeğim noksan
Kuş sütü eksik bir sofraydı ömrüm
Meğer hem börek hem çöreğim noksan

Sardı hayatımı mavi umutlar

Onu gördüğüm ilk gün başladı baharım
Çatladı tomurcuklarım açtı bakışlarımda
Buza kesmiş gözlerime rüzgarı değdi
Yüreğim çırpınmamış boş yere
Eridi saçaklarım dağlar gibi biriken korkularımdan
Yamaçlarımdaki gelinciklere çiğ taneleri asıldı

Herkes damlalardan kaçarken
Gökyüzüne -gözlerimi yummadan-bakmayı sen öğrettin
Gölgeye kaçardım bunalınca sıcaktan
Güneşi görmeyi sen öğrettin
Gözyaşımı gizlemeye de alıştım sayende ama
Ta derinden gülmeyi bana sen öğrettin