evrenin en ücra kösesinde gizlenirim yalnizligimda
bazan de diledigim her can olurum hayalimde
yeryüzüyle bulutlarin arasinda
hapis edilmis ve
topraga düsmenin hayalini düsleyen
yagmur damlasi gibi ruhum
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
'Hiç' enteresan bir kavram. Birçok düşünürün, inanışın irdelediği bir imge. Gerçekte 'hiç' var mıdır? Soru bile 'hiç'in durumuna aykırıdır. Var mıdır derken bir varlıktan söz etmiş oluyoruz.Varlıkları somut ve soyut olarak tasnif ederken 'hiç' i nereye almalıyız? Sonuçta hiç diye zihnimizde tasarladığımız bir durum söz konusu...Evrenin oluşumuna baktığımızda sonsuz küçüklüğün (atomaltı) parçalanmasıyla sonsuz büyüklük ortaya çıkıyor ve hala büyümeğe devam ettiği varsayılıyor.Sonsuz kavramını da insan zihninin dünya bağlamında yordadığını, aslında gerçek anlamda sonsuzluğun algılanabilir bir şey olmadığını düşünüyorum tıpkı 'hiçlik' gibi...Kadim inanışlar hiçlik üzerinde oldukça fazla durmuşlardır.Doğu mistizminde 'hiçlik' üzerine yoğunlaşan düşüncelerin bir tür arınmayı beraberinde getirdiği tesbit edilmiştir. Tasavvufta fenafillah( Tanrının varlığında yok olma) algılayışı da bir tür hiçlik; fakat hiç olmakla başlayan mutlak varlık olmayla neticelenen bir süreç.Vahdet-i vücut inancı da hemen hemen aynı düşünce-inanış ekseninde oluşmuştur. Gölge varlık olan insanın mutlak varlıkla bütünleşmesi...Öğrendikçe küçülmek, bilinçlendikçe hiç olmak bu bağlamda çok anlamlı bir saptamadır. Aydınlanma olgusunun basamaklarıdır.Sonuçta varılacak yer 'BİR' dir.Her şeyin başlangıcı ve sonucu....Sevgiyle
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta