Bazan insanın aklı ile kalbi aynı gönüle sığmaz,
Ya gönül dar gelir, ya sevgisi yetmez,
O zaman derin bir ah çeker ve susar insan,
Bilir ki hiçbir kelime o yangını söndürmeye yetmez...
Gözler nemlenir, bakışlar uzaklara dalar,
Yangın yavaş yavaş yaşlarla hafifler,
İşte o an, sükûnet herşeye en güzel cevaptır,
Ve kalp, sessizce akla en derin sırrını fısıldar,
Ya adam gibi sev, ya bu gönlü terket..
Kayıt Tarihi : 22.4.2025 16:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!