Vuslat Yemini Şiiri - Yorumlar

{Teyzemden merhum eşine (enişteme) ithafen}

Canımın içi biriciğim;
Senin yokluğunda ellerim hep boş kaldı. Kimse tutmadı ellerimi, kimse bakmadı gözlerime, kimseye izin vermedim kalbimdeki yerini almalarına... Sevdiceğim, ben seni hiç unutmadım ki bu hayatta. Ellerim ellerinde, gözlerim gözlerinde, başım dizlerinde bir ömür beraber yaşamadık mı seninle?
İlk göz ağrım, helalim, gönül sızım, seninle yaşadım, seninle son bulacağım. Gelinlik ile girdiğim bu evden kefen ile çıkacağım. Sanma aramıza girdi kara toprak. Yeşerecek sevdamız hep yaprak yaprak. Ağlarsam gözümdeki damlaya bak. Akar sen, sen diye gör de bir bak.
Bülbül oldum öttüm gülün dalında. Bağban oldum döndüm yarin bağında. Ateş oldum yandım sevda çölünde. Unutmadım seni hiç bir dönemde...
Hasretin kor oldu yaktı sinemi. Gözlerim kör oldu deldi bendimi. Neşem sensin, huzurum sensin, bırakma ellerimi. Ahirete kaldı o vuslat yemini...