Vesile Hanım'dan Şiiri - Serap Demirtürk

Gün ağardı
Ve ben ellerim yumruk,
Tükenmişliğin doruğunda…
Eskiden olsaydı
Kalkar kalmaz
-tabi uyumuşsam-
Yüzümü bile yıkamadan
Çantamı, kitaplarımı kapar
Koşardım okula…
Gençlik böyleymiş
Yaşayan bilir…
Dinlerken dersi
Hayallerin kucağında
Gelecekle vals yapardım…
Geçen yıllar
Eritti hayalleri
Yıldırdı benliğimi…
Artık çantamda kitaplar yok
Artık yemekler var oradan buradan verilen…
Kucağımda sımsıkı sarıldığım yavrum yok
Kucağımda çöplere bırakılanlardan aldıklarım var…
Akan su bulabilirsem yıkayacağım…
Saçımı mı, hayır…
Onlar unuttu suyu…
Belki bir gün
Kokusunu özlediğim yavrum
Gelir de arar beni ama nerde…
Nerde bulacak ki beni,
Aramaz da zaten…
Ben dolaşırken sokaklarda
Önüme düşen perçemimi çekerken gözümden
Acıyıp da para verenler
Siz acımayın bana…
Ben ki zamana direndim, eritmedim ruhumu
Ben ki hırpalatmadım benliğimi
Varsın görünüşüm ak pak olmasın…
Hâlâ insan kalmayı biliyorum
Lokmamı bölüşürken…
Serap Demirtürk
25.03.2025