Sayılgan Kaya Şiirleri - Şair Sayılgan Kaya

Bu şehre kar yağmazsa üşürüm ben
Sıcak bir çayın buharı gider bende
Çocukların oyuncakları kırılır
Yiterim boşlukta
Ben bir serçe kuşuyum şehirde devinen
Yılların özlemiyim yüreğinde

Her sabah bir kadın iner
Evin yukarı katlarından sessiz sedasız
Yorgun elleriyle kahvaltıyı hazırlar
Oturur,sütlü kahvesi, hasreti derin
Seslenmeye başlar birden

Gözlerinin kıyısındayım bu gece
Uçuruyor saçlarını çiçek kokan rüzgar
Sarıyor aydınlığın dört yanı bahar
İçimde aklımı durdururcasına bir ateş
Gümbürdüyor kalbim sensin yüreğimde güneş

Un çuvalıydı samyeli hasretinde
Hava muhalefeti etki esaretinde

Bir kısım platonik bir heyecanla bekledi
Felekle muzdarip olanı har ekledi

Güneş gölgesini atıyor
Rıhtımda martılar seyre renk katıyor
Uzakta gemiler ki
Adeta sonsuza akıyor
Ah bu yürek yangınları
Yılan hikayesi olmuş

Ufkun altına geriliyor güneşin ışıkları
Irmağın ağzında çılgın aşıkları
Bir kararın arifesinde şıkları
Kuş ve ördek sesi birbirine karışmış

Doğaçlama bir ritimdir kulağa tırmanıyor

Bir kuş uçar süs havuzundan
Bakışı ürkek arzusu gideceği yer
Gün sonu sezginin kılavuzundan
Güneşin veda resmini ileteceği yer

Aşk yalımının ukdesinde akşam

Ne insanlar vardı içinde
Eli,yüzü farklı biçimde
Biri geçinme derdinde
Diğeri götürme niyetinde

Birisi bindi yattı

Bir akşam görmek isterim seni
Gözlerin gözlerimde perde olmadığında
Ve mehtabın üzerime vurduğunda
Nihai olmayan bir sözle bana yönelirken
Akmadığında damlalar sevgi gözünden

Özlemin ağır yüküdür zamanlar
Süzülürken gün altında damlalar
Hatıra olur küçük odalar
Elinde kekrek bir bardak gökyüzü patlar

Ve yeni bir yolculuk başlar