Ve çıkardı kanlı elleriyle teninin o narin dokusunu
Bir ceket gibi asıverdi darağacına, bütün soğukkanlılığıyla
O da yabancılaşmıştı artık -sadece kendisinin bulunduğu- bu tek renk getto yaşam coğrafyasına
Koşar adımlarla uzaklaştı tüm benliğinden, Durmaksızın, yabancı adımlar sıralanıyordu kendiliğinden.
Öyleki her bir ayak izinde bir şeyler bırakıyordu kendisinden.
Yakınlarda
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta