Gömdüğün hayallerin topraktan filizleniyor, çünkü sen onları unutamadın bir türlü ki ummadığın zamanlarda birden basıyorlar beynini, esir alıyorlar seni....
Sen kaybolmuşluğun kendisi misin? Kaybetmek mi istiyorsun kendini. Net misin? Çelişkilerle doludur her insan ama sende çelişkiler senden de öte, taşıyor-aşıyor seni....
Bir gece vakti uykunda eski günler sanki şimdi.... sen şimdide kaybolmuş bir ihanetçi gibisin... kahrolmuyorsun daha da garip bir şey...
Elinde bir kadeh, tek başına, vakit gecenin körü, uyku senden uzak. Sen değiştin, değişen sen değilsin, sen şimdi başkası. Başkası seni özlüyor. Başkası olmak, başkası da olamadınya, olsaydın bu çelişkileri de aşardın...
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
