Varlığın Şarkısı Şiiri - Sinan Bayram

Bir yankı mıyım boşlukta,
Yoksa boşluk mu bende yankılanır?
Bir taşın sessizliğinde bile bir varlık uyur,
Ben dinlerim — o susarak konuşur.

Gölgem geçer duvarlardan,
Görünmez bir el çizer beni zamana.
“Gerçek” derim — ama hangi aynada?
Bir düşünce mi ben, yoksa düşüncenin rüyası mı?

Yıldızlar sönse de gökyüzü kalır,
Kalmasa da bakan göz,
Bir iz, bir nefes, bir an — hepsi varlığın dili.
Ve ben sorarım: kim dinler bu dili?

Belki varlık, dokunulan değil,
Dokunmak isteyendir.
Belki gerçek, görülen değil,
Görülmeyi bekleyendir.

Ben yürürüm — varlık bende yankı bulur,
Hiçlik bile bana “buradayım” der.
Ve anlarım:
Varlık, var olduğunu bilmekle başlar.

Sinan Bayram