Güneşin batışına değmedi mutluluğum
Çünkü ben bir kez daha akşamüstüne ağlıyorum
Ölüm fikrine bile alışmamışken
Nasıl yüce sevişler bekliyorum kendimden?
İstikrar ile eriyorum ben artık
Dünyayı ellerimle tutacak oluyorum
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta