Vakitsiz Düsmüs Sürgün Geceme

Vakitsiz düşmüş sürgün geceme
Bu şehir artık saklamayacak beni
Seninle sığındım buz kentin çıplak gecelerine
sürgün çiçekleri dağ yamacında
vurulan yüreklerde
büyümeye çoğalmaya uyandılar
çığlıklar kentin avareliğinde açmamış baharı
düşlerinde sevişmeler
mevsimlerin rüyalarina ölü doğar
yaprak dökerken çıplak tenin kokusu
ayrılıklar vakitsiz düşmüş sürgün geceme
ten emiyor usumda solmuş baharı
sevgi düşman değil
yüreğinin kopuşundaki tutsaklığa
yağmur göğün şahidiyse özlemlerde
tökezleyen ozanın türküsüyse yaşam
kapını kapat usulca görmesin sıska gülüşler
seni
çaresiz
koynunda kaldık esir iradesiz savaşların
çöl ortasında yanmış dudaklarımdaki
son sözüm kimin umurunda
gelmesin ardımda korkular dese de
uyandırın sabaha uykuları karaltıdan sonra
son bir kez silahımı temizleyeceğim
barışlar adına
şehirler artık saklamayacak beni
teslim edecek ihanetlerden önce
sevgilere ve barışlara


A.Özenç Yaşar
1.5.99, Berlin