Uzun Yaşamanın Sırrı Şiiri - Hasan Ahmet

Dört yıl önce,
Yedi vurgunu,
Tutuldu,
Yatağa çakıldı.
Ağzına götüremiyor kaşığı,
Atamıyor adımını.

Şimdi doksanında,
Sanki hayatın baharında,
Hayat dolu.
Kabullenemiyor bir türlü,
Ağrıyı, sızıyı,
Bir de, felçli oluşunu.

Son ziyaretimde,
Beni görünce can oldu.
Gözümün içine baktı,
Umut dolu.
Davranmaya çalıştı,
Davranamadı.
Yattığı yerden,
Var gücüyle haykırdı:
<<Doktor oku,
Kitap oku!
Yalvarıyorum Doktor,
Oku,
Araştır,
Bul şu ilacı! >>
Ardından,
Rahat bir nefes aldı.

Vücut yıpranmış olsa da,
Yürek hep aynı yürek,
Kocamıyor mübarek.
Acısıyla,
Tatlısıyla,
Doyulmuyor bu dünyaya.

On yıl olmuş öleli koca karı,
Onun hayat arkadaşı.
Ama o, hayata bağlı,
Değil oralı.

Uzun yaşamak istiyorsan,
En başta,
Yaşamayı seveceksin.
Yaşama küsmeyeceksin.
Kara kara düşünmeyeceksin.
Geriye değil,
Daima, öne bakacaksın.
Didineceksin,
Direneceksin,
Dikleneceksin.
Savaşacaksın,
Zorluklara göğüz gereceksin,
Acılara bile güleceksin.
Hayata dört elle,
Sımsıkı sarılacaksın,
Katiyen pes etmeyeceksin.

Sakın ha,
Şunu da,
Hiç bir zaman,
Aklından çıkarma!
Ne yaparsan yap,
Kurtulamayacaksın.
Bir gün mutlaka,
Göçüp, gideceksin.