Hasan Ahmet Şiirleri - Şair Hasan Ahmet

Bitmez, artar dertlerim.
İçim yanar, dertliyim.
Kalbim coşar, horlama,
Senin gibi, biriyim.

Neden beyim eziğim?

Her insan gibi,
Hakkı’nın hakları,
Doğuştan,
Saklı.
Bıkmadan,
Usanmadan,

Sloganlar atılır, mağdurlar yürür.
Yıllardan beri, böyle sürdürülür.
O, açlık grevi, eylemin doruğu.
Bunca düşünür, insanlar sürünür.

Efendilerin, var çekici yanı.

Dışı kara, içi yara.
Yardım indi, bak yarıya!
İşçi durdu, yüzler soldu.
Tütün hasta, soydaş yasta!

Bolluk bitti, gördük krizi.

Nasıl tarif edeyim?
Durum vahim.
Ben bu insanları,
Nasıl bir araya getireyim?

Kimdir bunun sorumlusu?

Bilmiyorum neden,
Durup dururken,
Dalıyorum,
Gidiyorum birden.

Alamıyorum kendimi ben,

İnsanlar kazandık, biz bahtiyarız.
Doyuramadık açı, rahatsızız.
Söndüremedik ateşi, yanarız.
Göremedik bak adaleti, yazık!

Hayat mücadele, bitmez çabamız.

Benin dilim, dilim dilim.
Paramparça benim dinim.
Doldu, taştı tarikatlar,
Buralarda, satmaz bilim.

İnsan madde değildir.
Mananın kendisidir.
Mutluluğu istersen,
Bulursun, kendindedir.

Düşün sen, bu arada.

Yunanistan Vatan, Ona verdik can! ޞefkat ve merhamet, onda aranan! Sakın horlama, Hasan vatandaşın, Rahatsız olma, kökünden, aslından! Hatırlar mısın neler çekti bu can? Hiç gördün mü sen, söyle, zarar ondan? Taviz vermedi yurtseverliğinden, Hakkı verilmeli, bak, geç olmadan!