Bir Gece Vakti Antoloji.com

Hiç gerçekleşmeyeceğini bildiğim ve hayalini kurduğum Kuzey Kutbu’na yapacağım yolculukta yanıma alacağım kitapların arasında Sayın Sergül’ün ‘’İnsansız Dünya Gezegeni Ve İnsanlığın Kitabını Yazdım’’ eserlerini mutlaka alırdım. Sayın Sergül’ün şiirleri defalarca okunacak betimlemeler ve imgeleri hep büyüleyici bulurum.
Böylesi uzun yolculuk anlarında, ilkten her şeye kapanan bilincimin; bir başka dil/kültür ortamına, kara parçasına ulaşmanın yabanlığına karşı kendi savunma hattını kurduğunu bilirim bilmesine de… Bakışlarımın pencere kenarlarında gezinen ışığı kendine gözdeş kılmasının oyunlarından alamam kendimi… Bir zaman sonra gözün getirdiği yanılsamayla sözcükler arasında gezindiğimi hissederim.
Bir yoğunluk, derinlik, anlam katmanlarını kavrayış çabası yoktur bakışlarımda. Salt sözcüklere tutunur, onların tınılarını hisseder, her birinin çağrışımsallığına kapılır giderim.
İşte o tutunacak sözcükleri önüme koyan şair yolculuk boyunca hep yanıbaşımdadır.

Kendi karanlığım ve yalnızlığımla… BİR GECE VAKTİ

Ruh dinginliği denilen şeyi, kapanma düşüncesinin getirdiği bir an’lık travmatik durumu ezgilerin tınısında kavrarsınız. Çözülme sağalmayı, sağalma da yüzleşmeyi getirir…
Kapanma ve yazma düşüncesinin yalnızlık labirentlerine gereksindiği anlarda müzik, uzak durduğunuz dış dünya ile aranızda bir köprü olabiliyor.
Bu da benim için değişkenlik durumu yaratmaktansa; yeni bir dil kurabilmenin ışıltısını getirir… İşte o anda, ‘’yazmadan edemiyorum’’un çizgisini yakalamışımdır. Taklit edildiğimi biliyorum, ne kadar taklit edilrsem de öz düşüncemi asla yakalayamazlar.
Bu duygu- düşünce, yolculuğumun bir yansıması/eşlik edeni olarak görebileceğim…
İlk gençlik yıllarımdı, bir kış günüydü ilk yazım yayınlandığında onu odasında yazarken müzik eşliğinde yakalamıştım. Ondaki Beckett’vari duruşu anlamaya çalışıyordum. Şiirlerinde saklı duran ironisi yüzüne vurmuştu sanki, hele o bariton sesi bana yazmamda hep bir ufuk açmıştı…
Kırılgan gülümseyişinde samimi sözlerinde acının izlerini bulmuştum. Çok söze gelmez; kara mizah hayatın ağusunu anlatırdı.
Sözcüklerinin tınılarıyla, şiirlerinin dilini dokur bakışları; şiir yazamasam da yazmayı ondan öğrendim, yazının dilinin nasıl kurulabileceğini onunla düşünmeye başladım hep;

İlk gençlik yıllarımdan bu güne,

Bu güne… BİR GECE VAKTİ

Gecenin karanlığında sessizlik ve yalnızlık çıldırtıcıydı. Zaman bir saatçinin titiz ve ince işçiliğiyle çehresini yontuyor ve eserini dikkatli bakışından gizlemeyi başarıyordu. Bildiği bir şey varsa o da içini oyan hançerdi…

Ve tedirgindi,

İçi üşüyordu…

Böyle girdi 2024’e… BİR GECE VAKTİ