Canan Sergül Şiirleri - Şair Canan Sergül

Biz dört kişiydik
Meskeni tuttuğumuz yol paralel
İçimizde incinmiş çocukluğumuz
Savaşı kaybettik teker teker..

Her insanın içinde bir cenabet vardır
Suyu arayışımız ondan
Ondan bu kekremsi kehanetlere kanışımız
Ar duygusunu liğme liğme doğrayan

Kimler kimler gittiler sen de gitsen ne olur
Ömrümden ilmek ilmek ömürü götürdüler
Bin cefa çemberinden biri itsen ne olur
Bedava değil bu kalp kederler öşürdüler

Ne konuşuyon be ne konuşuyon İsmail
Ben şimdi birini sevdim mi
Şu yeryüzünde ne kadar adam varsa ölmüş demektir
Ne derin severim bilsen
Bütün neşem hüzünlere evrilir

İKLİMİM

Sakinliğime aldanmayın
Farklı bir gezegenin iklimi hüküm sürüyor bende
Bir saat bile sürmez, hortum çıkar içimde
Ne yağmurum yağmura ,

Kaybettiklerimin arasında en çok kendimi özlüyorum
İçimde patlama noktasına gelmiş volkanlar
Bir bir bıraktığım canları canımda közlüyorum
Delirmiş çıldırmış azgın dalgalar
Teneşir ettikçe derin korkular
Kaybettiklerimin arasında en çok kendimi özlüyorum..

Çok yoruldum be patron uyumak istiyorum
Kayığıma binip de kaybolmak istiyorum
Ne ölüm ne de dirim bulamasın hiç kimse
İdris peygamber gibi göğe çıksam sessizce
Dünya nedir dönence
Aldım verdim yaşadım yeter artık fikrimce

Tüm kadimliğim ile bir kuğu gibi evrende süzülmüşüm
Tanımsızlıktan bir hayli üzülmüşüm
Baltalı tanrılar benim peşimde
Ucuz inançlarını öldürmüşüm
Kim ölmüş kim görmüş beni Şahika
Dersin ölümsüzmüşüm

İçimde
Nasıl büyük bir sancısın biliyor musun
Damarlarım yırtılıp taşacaksın diye korkuyorum
Islık çalınca beklenmedik saatte aşkın
İstemesemde sana doğru çekiliyorum..