Uyanış Şiiri - Metin Yaltı

..................................1 mayısı sahiplenenlere
Sokakta oynuyordu
Eve çağırdılar onu
Tutsaklığın kemendine,kara çarşafa
Ağlata, ağlata soktular onu
Önce görücüler geldi
Ardından dünürcüler.Söz kestiler
Kerim değildi isteyen onu
Babalardı
Her zaman belirlerlerdi sonu
Ticaret örneği biri alır biri satardı
Bu düzen hep böyle giderdi
Kerimi de onu da yakmışlardı
Ama onlar geç olsada uyanmışlardı
Bu olayda bir gelin bir kerim vardır
Kerimdeyse bir yiğitlik bir ezinti vardır
Bu şiir böyle bir olayın öyküsüdür
Kerim bu kavganın soylu ölüsüdür

Evlendiler sevdiler birbirlerini
Görmemişlerdi ki başka birilerini
Çocuklar hemen ve peş peşe olmuştu
Kerim bu düzende kul,köle olmuştu
Kerimler özgür doğmuşlardı.insandılar
Bildiriler nedense ezilenlere ulaşmazdılar
Görünce tüm bunları düşünmeye başladım
Bu öyküyü bir şiirle anlatmaya başladım.

Onüçünde everdiler onu
Hemen düştü karnına cenin
Oysa pek toydu gelin
Yılına varmadan ana oldu
Kızlığını tatmamıştı ana oldu
O küçücük küçücük bir kadındı
Ama yükü analıktı işçilikti pek büyüktü

Kocası da küçüktü kerim
Ondördünde everdiler
Onbeşinde babaydı kerim
Bir iki yıl böyle geçti
Peder “hadi oğul işe koşul” diretti
Kerim daha onyedisindeydi
Bir taze ile bir çocuk
Ağır yükmüşçesine sırtındaydı

Taze iki canlıydı ağır
Kerim bu sorumlulukla
Yıkılıyordu ağır, ağır

Toydu ilkinde baba olmuştu
Kendini yiğitten ve adamdan sayıyordu
Şimdiyse kendine kerim
Ana avrat sövüyordu
On sekizinde tam bir yiğitti kerim
Sorsaydınız kendine bir itti kerim
Çam gibiydi
İnce
Uzun
Yakışıklı
Ama düşünüyordu kerim
Şimdi kerim
Genç kerim
İnce, ince eriyordu, eziliyordu Kerim
Bazı bir şeyler duyuyordu
Demiştik ya düşünüyordu Kerim
Düşünceleri Kerim’in duydukları
Değildi öyle duygu
Kentteki taydaşları gibi
Hani o sorumsuz gençler gibi
Düşünüp duyamıyordu
O fark etmişti bir eksikliği
Bu yurttaki düzensizliği
Tek başınaydı yapamıyordu bir şey
Yoldaş bulmalıydı
Yapmalıydılar bir şey
Kerim on sekizinde bunları düşünüyordu
Doğum kontrolünü nerden bilsindi taze
Gelecek yıla
Çocuklarının sayısı varıyordu beşe
Kerim ne yapabilirdi?
Kerim ne yapmalıydı?
Kente taşınmıştı Kerim
Büyük bir fabrikada işçiydi Kerim
Burada pek çok yoldaş bulmuştu
Bir grevde kalleşçe vurulmuştu.

II

Ve o sırada kente bir genç
Hem okuyordu bu genç
Çalışıyordu da, çalışmayabilirdi
Ama o aklınca
Kendi ekmeğini yiyordu
Bazı akşamlar sevgilisiyle buluşurdu
Bu akşamda buluştular içtiler
Gece ateşten uyuyamadılar
Genç yatmak için uzandı yatak battı
Aklına sevgilisini aramak yattı
Kaptı ahizeyi
? ? 8 3
Uyandırmak sevgilisini
Ona epeyce ağır geldi ve de güç
Yedi sekiz
Zil çalmaya başladı
Kısılı olduğundan sessiz, sessiz
Bizimki heyecanlandı korktu,
Sevgilisi uyanmayacak sandı
Telefon çaldı belki beş on kez
Biraz mahmur alo dedi bir ses
Ses belki biraz kızgın biraz boğuktu
_ Seni seviyorum dedi
Bizim gencin sesi soluk soluktu
Ta içinden ve yürekten
_ Ah canım deli çocuk dedi
Bu konuşma belki bir saat sürdü
Birbirlerini öptüler kapattılar
Tekrar aramak üzere sözleşmiştiler

Öğlen molasında herkes yemeğe çıkardı
Bizim gençse telefona çıkardı
Yemek yemezdi, aklındaki tasarruftu
Pahalılık canına tak etmişti
Bu gençte Kerim gibi
“bu düzende yaşanılmaz” derdi
Yemeği sevgilisiydi onun
Çevirdi son numara sekizdi onun
Zil çaldı bir iki kez
- Alo dedi karşıdan değişik bir ses
Bizimkisi kızdı sinirlendi
Bastı küfürü PTT ye bu kez
Yanlış düşmüştü numara
Başladı tekrar aramaya
Tamamdı. Bu kez telefondaydı sevgili
Selam özlem belirtme bitti
Genç kız nazlanıyordu.
Gencimizse
Tekrar görüşmek mutlaka istiyordu
Kız yola geldi başarmıştı
Vücudu da uyanmıştı
Sıcak bir duygu seli bedenini sarmıştı
Kızla oğlan bu konuda konuşuyorlardı
Beride kız burada oğlan
Zevkle kıvranıyorlardı
İnandım o zaman ben
Dünya ilerlemiş teknik çok gelişmişti
Gelişen tekniğe bedenlerde uymuştu
Utandım geri kalmışlığımdan
Ter bastı bedenimi
Biz kalmışken yay
Herifler ötede ulaşmışlardı aya
Telefonda konuşma
- Hayır kıvranma- hala sürüyordu
Anladım insanlığımı ve övündüm
Kendim bizzat görmüştüm
Teknik gerçekten çok ilerliyordu
Telefonda bile resmen sevişiliyordu.

III

Sordum kendime.Neden?
Evet neden savaşılıyordu?
Neden ötede işçi Kerim
Ezim, ezim eziliyordu
Ve şakaklarından akan terle
Zevki kıskandırırcasına acı
Neden doruğuna çıkıyordu acı?

IV

Yanıtımı düşündüm
Yerimi Kerimin yanında görmüştüm
Yaklaştım
Bir garip öldüren yaktım
Kerim gibi derin, derin düşündüm
Ben işçi Kerim ezilmemeliyim
Ezmemeliyim de
Çünkü ben
Usta bir ozanın dediği gibiysem
“ ben babamdan iler
Doğan oğlumdan geri”ysem
Bu kavganın bir eriysem
Savaşmalıyım bu günü aşıp
Geleceğe ulaşmalıyım
Yaşıyorsam bugün
İstiyorsam rahatını oğlumun
Bırakmak istiyorsam mirasımı
Yani daha güzel bir dünyayı
Onurla verebilmem için oğluma
Yanmalıyım da gerekirse

Elimden geldiğince yeterince
Yakmalıyım kendimle
Bu kötülükleri de
Böyle düşündük ben ve Kerim
Bu kavgada şehit düştü Kerim
Açıldı kara toprak almak için
Kahraman kerimi bağrına
Biran direndi ölüme verdi kerim
Ak bir bayrağı taşısın diye oğluna
Yaralı Kerimin biz sararken yarasını beresini
Veriyordu kerim son söylevini
-Oğlum diyordu,gür ve inançlı sesi
Oğlum
“yiğittir böyle bir ölüme eren
İnsandır böyle bir savaşı veren”
Yarıldı toprak aldı bağrına Kerimi
Biz ant içerek orda sevindirdik Kerimi
Oğul kerimler önde
Ellerinde bayraklarla
Vermekteler kahramanca bir savaş
Genç Kerimlerin
Ki kerim isteği değildi
Emperyalist bir savaş
Böyle olsaydı eğer Kerimler
Ak bayrak almazlardı kerimden
Onlar bu savaşı yaşamak
Özgür, bağımsız olmak için
Halk için halklar için yiğitçe verecekler
Tüm halkları kardeş olan
İnsancıl bir dünyayı mutlaka kuracaklar.
Bizler yaşadıkça bu anlamlı kavga
Sürecek belki yüz yıllarca
Bilecekler Kerimler beklide ölecekler
Bende eminim ki
Onlar ölürken bile yaşama gülecekler

Bu savaş halk için bir savaştır
Bunu kerim demişti ardından eklemişti
Yiğittir böyle bir ölüme eren
İnsandır böyle bir savaşı veren
Gençlik yaşadıkça bu yurtta
Bu savaş hep verilecektir
Ve ana babalar gençleriyle övünecektir.
19/4/77