Unutulup Gitti Mi Çoktan

Tarlanın ortasında, tek başına duran,
Eski püskü giysilerle kuşanmış,
Sıcağı soğuğu, hep hisseden,
O hareketsiz beden,
Kargaları ürkütüp kaçıran,
Mahsullere kol kanat geren,
Rüzgârla beraber sallanan,
Başına konan serçelere, ses etmeyen,
Yaz demez, kış demez bekleyen,
Yağmurlarda sırılsıklam ıslanan,
Solgun çehresiyle mevsime direnen,
Şapkasının altından, boşluğa bakan,
O paçavradan yapılmış nöbetçi,
Onun yalnızlığını anlayan, var mıdır acaba,
Bu sonsuz sabrının, manası nedir,
Onu oraya diken çiftçi, hatırlar mı,
Yoksa, unutulup gitti mi çoktan.