Unutulmuş İnsanların Mevsimi - Garib Çoban
İnsan ayrılığın acısıyla yaralı doğmuş bir yasemin çiçeği.
Yeryüzü gurbetinde kendine dokunmayan serbestlik bağından muzdarip.
Dokunma kalsın insanın kalabalık putları tenhasında geziyorum.
Her türlü bağdan kopup sığınaksızlığa düştüm.
Bende esen meltem, dalların kollarındaki bütün yuvaları alaşağı etti.
Bursa'da eski bir cami avlusu,
Küçük şadırvanda şakırdayan su.
Orhan zamanından kalma bir duvar...
Onunla bir yaşta ihtiyar çınar
Eliyor dört yana sakin bir günü.
Bir rüyadan arta kalmanın hüznü
Devamını Oku
Küçük şadırvanda şakırdayan su.
Orhan zamanından kalma bir duvar...
Onunla bir yaşta ihtiyar çınar
Eliyor dört yana sakin bir günü.
Bir rüyadan arta kalmanın hüznü
Sevmenin ölçüsü
Sınırı
Sevdiğine göredir,
Kimi abartıdan hoşlanır
Kimi sadelikten,
Elbette "yeri ve zamanı"
Bir de "kimliği" unutulmamalı...
Sevmek
İnsan olmanın "ilk şartıdır..."
Tebrikler Engin Bey...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta