Unutma Beni Şiiri - Muhammed Yağmur

unutma beni senyorita
bir akşam çayı gibi geldim sana
koyu, sıcak ve biraz yorgun
ama her yudumda daha da içten

bir gülüşünde kayboldum ben
bir bakışınla çoğaldım
adını ezberledim geceler boyunca
ama bir kere bile yüksek sesle söyleyemedim

unutma beni senyorita
ellerini hiç tutmadım
ama hayalimde yüz kere bıraktım
yüz kere sarıldım, bin kere sustum

ben seninle hiç yürümedim
ama her yürüyüşte seni taşıdım içimde
başka şehirlerin yollarında
hep sana rastlamayı umut ettim

unutma beni senyorita
çünkü ben unutamadım
bir şarkıda, bir kitapta, bir sokakta
hep seni arıyorum hâlâ

ben seni severken
kendimi kaybettim en çok
sen hiçbir şey olmamış gibi sustun
ben her susuşunda biraz daha yandım

unutma beni senyorita
çünkü ben zaten hiç var olamadım
ama bazı insanlar vardır
sadece içimize doğar ve hep orada kalır