Uçsuz bucaksız evren gibi tükenmeyen umutlar da üretmeli insan kendi iç denizinde.
Her geceyarısı ümidin ayışığınının yakamozlarına dokundurmalı tüm beklentilerini.
Sonra geceden sabaha kadar usul usul dalgalanıp değmeli bekleyişlerin adresi kıyılara.
Hatta bazen tsunami olup aşmalı tüm setleri,
Yıkmalı tüm engelleri...
İşte o zaman diner denizin özlemi,
O zaman biter kıyının hasreti.
Bizi kandıran o şarkılar, o mavi gece
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
İste o, insanin bir yerde, aşka boyun eğmesi
Devamını Oku
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
İste o, insanin bir yerde, aşka boyun eğmesi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta