Yaşamalı insan yüreği çarptığınca...
Güneş,teninden kemiğine aktığınca...
Gökkuşağındaki yedi renge baktığınca...
Hayatına dokunup,sonra vedalarla
Gittiğinde sevdikleri,
Gülümseyebilmeli insan aldırmadan...
Sonra dönüp önüne devam edebilmeli...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta