Ümit Işıkdağ Şiirleri - Şair Ümit Işıkdağ

Tektaş'tan taç yaptım her bir resmine
Mısralarımı dizdim bin kez ismine
Sonunda beklediğim bir tek sen vardın
İsmime ismini eklediğim bir tek sen vardın

Bıraktın gittin beni, bak o halimde

Bi daha
Olmaz ki bi daha
Kırık kalp
Kırık fidan
Dönmez ki ağaca
Denemem

İki iklim ve on duvar
Ey Herod zalim kral
Öldü onca çocuklar
Ve yetim kaldı analar

Uyu küçük cansız çocuk

Gül,
Gül dudağımdaki adın
Ey,dünyanın en güzel gülleri
Adına yakışan kadın
Altın sırma kalbinde
Bir nokta da olsa adım

Sana bir sırrımı söyleyim mi
Ben hiç senin gibi aşık olmadım
Hani öyle ölçüp biçip,planlı programlı
Kurallı kuramlı
Ben aşık olduğum zaman
Benim aşkım telli duvaklı

Çöpe attım artık Dante'nin İlahi Komedya'sını
Artık analitik felsefe okuyorum
Sembolizm i geçtim biraz semantik takılıyorum
Anlamak amacı ile.....

Bir sitemden bin ah etti gönül
Aşk buyurdu, günah etti gönül
Eksik kaldı bak sol yanım
Dertler burda, derman gitti gönül

Candan öte bir canpare

Yeşilin en güzeli
Senin yaprağında saklı
Sen bana gül demeyi öğreten
Gül dudaklı,Al yanaklı...

Bahçem senin ektiğin güllerle kaplı

Şiir yazdığım düşünülmesin
Bir kaç karalamam vardır hocam
Mevlam surç-i kelam ı affeylesin
Kalemimin ucu kördür hocam

Birkaç kuru söz, bir kaç sulu göz

Işığa bakarsan gölgeyi görmezsin
Gölgeye bakarsan ışığı görmezsin..
Düşünürsün kalp gözünü açıp
Gölgeyi yaratan ışık mı cisim mi
Yine de bilemezsin...
Cisme bakarsan mecazı,