Pazardan dönüyordum
Elim kolum dolu
Suluğunu çantasını
Bana uzattı
Çok yorulan tatlı kızım
Bakınıyordum
Gün geçmiyor ki
Bir vukuat hasıl olmaya
Acısı bizi bulmaya
Kederin elinde mendil verin
Nöbetteyim her an
Hele bir aydınlansın
Günün anlamında
yoktu yerleri
Ama bilmem
kimin sevgili eşleri
oysa pankartta yazılıydı
Kimliklerin önemi
Aşk karlı dağın körpe çiçeği
Gün kokulu çayır çimen
Kuş cıvıltılarının tınısı
Bingöl pınarlarının beraklığı aşk
Filiz buğusunu güne saklar
Rüzgarın fısıltısına içilir aşk
Bir acı daha gelir değer yaralarıma
Geçmeyen acılarımdan kalma sızılarla
Yeniden dağlanır yüreğim
ÜMİT FATMA FIRAT
Bulanık bir gece
Dolanır gelir ince ince
Mahkumum bir çift söze
Kokusunu düşürdü aşk
Çözemediğim bir bilmece
Burkuluyor yüreğim
An oyalamıyor
Kendimle harlanıyorum
Annesinin memesine yapışır
Kanının göletinde bir sabi
Yavrusunun cansız bedenini
Gün ardını döndü bana
Yar yönünü verdi toya
Nağme dokunur ruhuma
dolanıyorum kuytularda
Özlem ile keder kol kola
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!