Sen yeşermeden
Böyle şen değildi bu orman
Cömert davranmazdı güneş
Erken gelmezdi bahar
Coşmazdı kardelen nergis
Birlikte açmazdı menekşe sümbül
Ne zaman yolum düşse sahile
Kamaşır gözlerim maviye
Renk renk kalabalıklaşırım
susarım sensizliğime
Martı geçer kendi aleminde
Durmaz taşınırım
Yoksul kaldım ardından
Boşluğun kadar sorular
Yosunun ağaca sarması hasret
Yokluğuna sarıyorum
Seni işliyorum
ayın ışıl ışıl yanağına
Kalktı sükut durağından
Gülesi füze avında
Yavaş git akbaba
Yaygarayı sardı edebiyata
Bu daha başlangıç
İndirdi kepenkleri
Yazmak bana şiir gelir
kendime dönmek efsanedir
Gönülüm coşarsa
Yazmaya her şey bahanedir
Uslanmayan özlem
Tükenmeyen servet
Çağlayan nehirdir
Terk etmez vurmaz can evinden
Gözlerimi duman bürüdü
Resmini yakıp
Zehir soluyorum
Başımı küllere banıp
Kendimi onarıyorum
Zaman aman, amanlar içinde
Dünya dönüyor yalan üstünde
Zalimlerin zulmü bitmiyor
İnsanlar feryat figan içinde
Hakikatler hançer ucunda
Dünya dönüyor duman içinde
Ay bala gün bala
Haldaş değilsin bana
Körpe idim
Düşürdün yollara
Sürgünüm hala kuşatman da
Keşkeğin kaşık ucuyla
Gurbetten döndüm
Yaralıyım anam
Metropol tüketti beni
El değdirme,sızılıyor
açık yaralarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!