Ulaşılmaz Zirve Şiiri - Kasım Kobakçı

Durmadan damıtıp usulca, sevinci hayallerimde,
Bir sağanak gibi yağdırıyorum, kuru gönlüme.
Ben bilirim, ulaşılmaz bir doruktur şimdi umudum,
En büyük arzumla kendime, her an kanat örüyorum.
Hiç fark etmez inan, kırık olsa bile bu kanatlar.
Evet tam da şimdi, hepten şimdi,
Gözlerine uçmak için, en doğru fırsatı kolluyorum.
*
Bir ezginin en derin, fısıltılı nağmelerinde,
Mısralarında bulurum seni, utangaç fakat gururlu.
Yeniden bulunmuş bir düş gibi, adeta yüzün.
Her zaman, bir yeniden doğuştur, benim için yüzün.
En güçlü yankısıdır yüzün, sessiz bir haykırışın.
Yüzün, evet sadece yüzün, saklansa da gözün.
Benim ulaşılmaz zirvemsin sen daima.