Ufak Tefek Şeyler Şiiri - Hamdi Özyurt

adının yeşil olması içindeki küfünden
her sokağı çıkmaz sokak, her durağı son durak
kabuslardan inilen bir tatil kasabası
denizleri çekilmiş, kumları hâlâ ıslak

babasız evin külfeti çürük omuzlarında
sıcak bir yatağı düşlemesi bile yasak
boyacı bir çocuk üşüyor vicdanlarda
ayakkabılara bakmaktan gözbebekleri akacak

taşrada bir istasyon, kuytular aşk buğusu
böyle giderse rayları tez aşınacak
bir damak çikolataya tav mahallenin orospusu
kaç kişi dilini emdi çok çabuk unutacak

burnumda gül bacısı kirli kağıt kokusu
dost kazığı oynamaktan çuha yırtık masa çatlak
kahveci çay suyuyla tarıyor saçlarını
ömrü yaş duvarını aştı aşacak

aklımda şifre gibi çözdüğüm komşu kızı
serseriler de olmasa kalçalarını unutacak
yanağı gamzeliydi tertemiz ışıl ışıl
terleyen kimin eliydi şimdi anımsadım bak