Gün, geceyarısı...
Küre sessiz; küre ıssız...
Paylaşmak ve eşit yaşamak, insanlık ve kardeşlik gibi 'hiçbir anlamı' olmayan ifadelerin ardına sığınan şaşılası yaratık, kendine düşman, arşınlıyor küreyi...
Sanki böyle devam ederse o çaresiz ve zayıf yetilerine güç katacakmışçasına, sanki böyle devam ederse o kısa ve hezeyan yumağı varoluşunu kıracakmışçasına türdeşine gülüyor, sövüyor, kin güdüyor ve nihayetinde varolmanın acısını bir diğerinden kan çıkarma pahasına dindirmek istiyor..
Üstelik tüm bunları da sıralanan o 'değer' adı verilenlerin ardındaki siperde saklanarak yapıyor...
Ne hazin..
Ne ahmakça..
Ne aşşağılık...
Bir kez olsun SUSUN!
Bir kez olsun DURUN! !
Susun ve Durun da hiç değilse 3. binyılın çocukları pisliklerinizden payını almadan büyüyebilsin! ! !
Şair ne demişti:
İnsan, senin adın Yıkım
İnsan, senin adın Zulüm
Kayıt Tarihi : 17.8.2009 06:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!