Üç-Beş Dakika ve Belki Asır

Üç-Beş Dakika ve Belki Asır
Vakti ezgilere bırakmalı;
sezgilerden almalı bu gönül işini.
Öyle, her başa sokulmaz
akıldan oymalı, varmalı bekasına.
Soğurmalı kalbinden bu aşk işini.
Değmez bu insanın secdine aşk
ne vehimler gördü uğrunda toprak
rahminde sönen günaha bakmaz,
batmaz mı hiç bu sefil, zifir insanlık.
Uğrunda döner yüreğin bu sağı solu
kan tutmaz mı hiç sevdasına?
Sevdayı aşıklara bırakmalı
çıkarmalı insandan, oyun değil ki bu.
Kalabilmeli üç-beş dakika
üç-beş saat,
üç-beş yıl ve belki asır!
Ölebilmeli insan onurunca
olunca insan sevebilmeli.