Turan Yükseloğlu Şiirleri - Şair Turan Y ...

Ey milletim, düşman seni-beni iyi bilir.
Köpek-bebek bile hainleri hisseder.
Sen-ben bunun neresindeyiz denir acaba?
Magazinleşmiş, aşna-fişne bir hal olduk galiba.

Acının sözünü dillerde arama, yüzde gör…
Yanan bir yüreğin, eriyen yağını gözde gör…
Kederden tükenmişliğin izini dizde gör..
Azabı, feryadı, yanmış yürekteki közde gör.

Evlat acısıdır bu başka şeye benzemez,

Adam sandım bir tarttım ki yarısı;
Netinden de ağır çekti darası...
Başıma neler geldi sonrası;
Anlatsam ortaya çıkar foyası.

Hisleri öksüz bırakıp da gittiğin yerde;
Sorarlarsa şahidiz, ilaçtın çoğu derde…
Sevincimiz, efkârımız, gamda kederde,
Nasıl yaşanır? yazdın da gittin be üstat.

AĞAÇ KÖKÜ İLE BESLENİR
Tüm bitkiler kökü ile beslenir...
Yamaçlar, ovalar dağa yaslanır...
İşlemeyen demir ise paslanır...
Dağ var mı arkanda söyle arkadaş !

Tohum, fide-fidan derken toprağa düştü
Sabırla büyüdü, yetişti, serpildi, gelişti
Yeşerdi, ürün verdi, pişti-yendi aş oldu
Yemek olmasa da turşu olur demektir

Yurdumu sevmezse gafil,
Halkı kandırıp eder sefil,
Şarkı sözleri yalan değil,
Bize bizden olanlar gerek.

Ağlama ana, dün ve bu günümüz kara;
Kuyuda idi Yusuf, vezir oldu Mısır’a…
Günler birbirini kovalar, ardı sıra;
Görecek günler var ana, bu da geçer.

Ağlamak bazen zevk oluyor, ağlamaktan.
Bence kurtarıyor acının yüreği dağlamaktan
Öyle olunca varsın ağlansın ise insana has;
Bence ağla da kurtul, bağrına taş basmaktan.

Bağrına basacağın taş var ya; ateş tuğlasıdır, yakıcı.

Yeri, göğü inletti sendeki o acı feryat !
Ürününü döker, yakar, isyan edersin.
Gider müsebbibe oy verirsen heyhat !
Korkarım celladına aşık olanlardansın.