Turan Yükseloğlu Şiirleri - Şair Turan Y ...

Ha bugün, ha yarın derken bu dert beni
Öldürmedi de dost denen namert beni
Herkesi kendim gibi bilmiştim meğer;
Namertse şayet sert imiş dost tekmesi.

Belirsiz bir sızı var, etimle kemik arası,

Bir gün sarılınca kara toprağa,
Dostun kim olduğunu tanırsın…
Boşa tohum ekme kıraç toprağa,
Emeğin boşa gittiğinde anlarsın.

Hava-su, tohum-toprak cananın,

Dün sana bir haber saldım,
Hatırını sormak için,
Sitem dolu mektup aldım,
Yola çıktım görmek için.

Değerini bilemedik,

Virüs bulaştı. Dünya ağır hasta,
Kimi kendi aleminde, kimi yasta,
Hayal bile edilmezdi canilikler,
Evin içine kadar girdi hainlikler.

Bağırın; ABD-Rusya-Avrupa-İsrailiz,
Sizden bize dost olmaz bunu biliriz...
İçimize soksan da haini, kalleş sefili,
EvelAllah hepinizin hakındangelirşz.

Kimiz? Bilmiyorsan Türk tarihine bak,

Bir kez daha görsem dünya gözüyle,
Ölsem de gözlerim hiç açık gitmez…
Kavruldu yüreğim aşkın közüyle
Anlaşıldı yoksan, derdim hiç bitmez.

Kuytu her köşede yazlar dökerim,

Hep denir ya; dünya yalan, fâni,
Dünya dönüyor, ana-baba hani?
Kaldı ki yaşıyor dünyanın her hâli
Fâni olan bizleriz, ah bir bilebilsek.

Kuşlar göçmez oldu, mevsimler şaştı,
İnsanlar göçer oldu, Dünya karıştı…
Yurtta sulh-cihanda sulha ne oldu ki?
Bırakın düşmanları, kardeşler savaştı.

Gel de deccal denen şeytana inanma,

Geldik dünyaya biz, ilk ağlayarak !
Yaşamak var artık, düşüp kalkarak.
Kimi zaman anla, anlamayarak.
İşte hayat budur, katlanacaksın.

Sen mi geç geç kaldın
Ben mi erken geldim,
Ancak sevip-sevildim,
Gönüldür bu,..
Yaş-baş demiyor.