Biz insanoğluyuz,
Adem'den bu yana,
Ne çok tüketiyoruz?
Büyürken çocukluğumuzu,
Yaşarken ömrümüzü,
Her yeni günde
Dün'ü tüketiyoruz.
Gözlerim garba çekilmiiş
Bir gurbet akşamı
Mektep dönüşü...
Ağzımda sigara
'Of' çekiyorum,
Dumanlar yükseliyor,
Devamını Oku
Bir gurbet akşamı
Mektep dönüşü...
Ağzımda sigara
'Of' çekiyorum,
Dumanlar yükseliyor,
çoğu zamanda herşey yarım kalıyor tamda işte böyle olmalı derken işin ucundan bucağından birşeyler elimizden gidip buruk kalyoruz ...kaleminiz daim olsun
aslında yaratılış gereği karşıkonulamaz durumlar ama yine de sevmek ve aşkın o saf haline erişebilmek için tüketilen her şey, bir yandan da kutsal ve bir ucu sonsuzluğa uzanan, kısaca çoğalan değerlerdir.. derinliğine kalbimizi döktüğümüz bir şiir gibi örneğin..............kutlarım nimet hanım.. teşekkürler şiire, saygılar..
Tükenmemek için tüketir insan... 'Ekmeği, suyu, havayı', enerjiyi... Tüketirken de üretir bir yandan... Yoksa kimseye yetmez tüketileni yerine koymazsa...
Ama şiirin sorunu 'tüketmememiz gerekenleri' de tükettiğimiz çelişkisi... En başta kendimiz... Sonra sevgimiz, sonra anılarımız, dostluklarımız, değerlerimiz, dünümüz ve aslımız...
Tükenmeyen herhangi bir nesne yok, oysa... Zaman denen derin boşluğun içinde hemen her şey tükeniyor, yıpranıyor, eskiyor... Tükenmenin eşiğine geldiğinde anlıyor insan... Aslında 'tohum bırakan' bitkilerden çok farklı olmadığını, tükenirken yerine bir nesil bırakması, o neslin devamı için de kendisinin gitmesi gerektiğini...
Nesneler böyle ama ya 'hisler?'
Sevgi gibi mesela... Hoşgörü, kardeşlik, paylaşmak, dürüstlük, yiğitlik, içtenlik, güleryüzlülük vs... Yani iyi bir insanda bulunması gereken hasletleri niye tüketiyoruz? Yerine daha iyilerini koyabiliyor, üretebiliyorsak amenna!
Bence şiirin 'ana teması' burada... Demeye getiriyor ki -yine bence-, toplumlar 'kendilerini yücelten, çoğaltan, yaşamı anlamlı kılan' değerlerini tükettiği kadar, kendilerini de tüketirler, yok olurlar, bir başka toplumun etkisi ve egemenliği altına girerler...
'Kültürümüz ve medeniyetimiz' en büyük zenginliğimizdir... Bu zenginliği tüketme hakkımız yok, tersine; besleyerek geliştirmek ve sürekli kılmakla yükümlüyüz...
Şiire 'kapsamlı' bir görev yüklediğim düşünülebilir... Bende uyandırdıklarıydı, böyle bir yorumla desteklenmesi gerektiğine inancımdandı...
Tebrik ediyorum Nimet Hanım...
Doğadaki tüm canlılar, tükenmek için yaratılmıştır. Önemli olan; tükenmenin sonunda, güzel olarak, iyi olarak anılabilmektir. Anlamlı şiirini ve yüreğini kutlarım.
Mana taşıyan bir şiir. Hepsini tüketmemeliyiz, ölçülü tüketmeliyiz. Selam ve saygılarımla Nimet Hanım.
hatta ömrümüzü boşa tüketiyoruz
Biz insanoğluyuz,
Topraktan geldiğimizi,
Tekrardan toprağa gideceğimizi bile bile
Aslımızı tüketiyoruz...
Ne kadarda doğru bir o kadar güzel anlatış ellerine yüreğine sağlık sevgili Nimet
Özgün içerik taşıyan, anlam ve anlatımında gerçekten nazım duyarlılığıyla betimlenen dizelerin zevkle okunuşu; işlenen duyarlı konunun insan usundaki çağrışımı yeterinden çok çok başarılıydı. Ne güzel... Bu harikulade güzel ve kardeş toplum pembe masallar gibi işlenen aşk şiirlerinin dışındada mantığa yönelen şiirlere gereksinim duymaktdır. Tam puan / Antolojimde...Başarılar.
Sayın Öner,
Sade bir dil, akıcı bir anlatım, vurgular yerli yerinde vurgulanmış, yürekten gelen seslenişti....
Başarınız daim, kaleminiz tükenmez olsun....
Selam saygı şiire ve şairedir....
Güzel bir konuyu işlemişsiniz Nimet Hanım.İyi bir sıralama.Yaşamın aslında bir tükeniş olduğunu çarpıcı bir şekilde vurgulamış bir şiir.İnsanın içinde bir değirmen gibi.Şiirini kutluyorum Nimet Hanım.Saygılar.
Bu şiir ile ilgili 24 tane yorum bulunmakta