Elimde erzak, önümde savaş, elinde benliğim
Düştüğüm çukurun dibini ben bile göremedim, yavaş.
Yaprak yutuyorum, en son dilek tutuyorum, bakıyorum
Kabuğunda çocuktan bir mızrak duruyor, çekiliyorum.
İlk sabahın bilinmez esenliği üzerine;
Önlüğümü alıyorsun, pencere açık, bu da intikamdır.
Belki veda bu, anlatamayız açlık içindeki bir kirpiye.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta