Adımlarım yumuşacık bulutları, denizleri, abu hayat toprakları.
Ellerindeki ter
Gözlerindeki ışıltı için adımlarım.
Sorgularım elbet
Yaratmak kadar emsalsiz bir olguyu anlamak için.
Önünden akan dereye bakıyordu yazlık evin güney penceresi,
Bazen salkım saçak, asılıkalır şeffaflığıyla,
Bazen toz duman.
Ömrü hayatı boyunca bu güne öğkünmüş,
Soluğu göğüs kafesine sıkışmıştır bilirim.
Zaten eski hikayedir kendileri,
Sorulmadıkça konuşmaz,
Misket yuvarlağındaki maviden seyrediyordum dünyayı.
Herşey öyle uzak,öyle büyüktü ki;
En sevmediğim saatleriydi günün akşam haberleri.
Dizlerimden yara,yüzümden tebessüm eksilmezdi o zamanlar.
En sevdiğim annem,hayranlığım babamdı,
Yorgunluk uzak iklimlerde bir ülke
Uzaktı,alaca teninde dinmeyen
karanlık karadüzen mızrabın tıkırtısı.
Anadolu kadar çeşitli ve saf,
ergenlik kadar sancılı.
Düşe kalka büyüdük sevgiye
örtündük, kuşatıldık suçlu gibi.
Sorularla gelen korku düşleri gibi,
Yapışkan gülüşlerdi mavilikler.
Hep suya olan özlemi anlattı mavi.
Bense,
Kanattım yaralarımı maviyle;
Son bulduğu yerde özlemlerin
Bu gün ki gün akşama vardığında,
Yüzüm denize karşıydı.
Ve yine bakamadım yüzüne.
Belki de deniz rengindeydi,
Oysaki nasıl söylemiştim tekrar tekrar
Aşk sözlerini aynalara.
Kadehimde kanın yudumluyorum,
İçerimde çağıldayasın diye.
En köhne yerlerde geziyorum,
Ölümün yüzünü göresin diye.
Kasım ayı yeni katılmıştı tozlu bir sonbaharın can çekişine,
Sedef kakmalı tabut hazırlanmış,
Kaçmakla başladı serüven,
Tutunmakla devam etti heyecanlıydım.
Bir solukta yosun teneffüs etti çiğerlerim.
Kapının önünde yaramaz iki köpek havlaşırken,
Nazlı nine dolma sarıyordu incecik elleriyle.
Balıkçı barınağı yeni boyanmış yaza merhaba derken,
Duygularım karma karışık bu gün,
Çeveremi saran sisin dağılacağı da yok,
oysa karınca kadar üretkendim önceleri.
Yavaş yavaş paslanıyor şimdi çarklarım
Tekme tokat yol alırken yıllar eskiyorum galiba.
Arkamda bırakıp olanı biteni,
Karanlığın en saf hali bu.
Bütün doğmuşluğuyla çıplak artık insan,
Sorunların izdüşümü görülüyor,
Birkaç bardak alkolün köpüğünde.
İnsan ne kadar acizmiş doğanın elinde,
Kan pıhtısından ibaret ten,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!