Tohum Şiiri - Naki Aydoğan

Tohum
Şimdi çocuklarımız doğar doğmaz oyunları bir tohum
Önce bakıyorlar ve dokunmaya çalışıyorlar
Ağlıyorlar ve altlarına yapıyorlar
Güneşleri yanlarında anneleri yakınında
Kurutur temizler altlarını
Sonra oyuncaklar özlerine dokunacaklar
Ellerindeki özlemleri onların hayatıyla üretilip
Ellerine gelecek teknoloji
Şimdi çocukların özleri misal bir cep telefonu
Bir cep telefonu hayatlarıyla daha ne üretilecek
İnsan hayatı yenip bitecek hiç tohum kalmayacak
Ağaçların hayatını hayvanlar, hayvanlarınkini insanlar
İşte insanlarınkini teknoloji tüketti
Geri dönüşüm başlayacak ve her şey yanıp kül olacak
Yeniden doğacak güneş ve can el uzatacak annesine yine
Baharın güneşe çiçek açılıp meyvesini verecek
Ağaçlar oyun oynayacak böceklerle kuşlarla
Orman doluşup nice hayvan devleşecek
Sonra dinozorlarla kim oynayacak yer oynayacak
Deprem ve volkanlar yer şekillerini değiştirip küçültecek
Büyük vahalar çöl olacak küçük vahalar vadiler
Her şey görece küçülecek ama hayat oyunu devam edecek
Bu sefer insanı oynayacak doğa bir masal gibi
Her şey yeniden başlamış olacak…