Kopyasının kopyası, ardından gelen bir benzeri...
Benzerinin bazıları ise arada kalanların aynısı...
Aynadan yansıyan kendisinin çağrıştıran ikizi...
Ardıl olanların içinde çoğalan tek gerçek tıpkısı...
Git gide benzeyen ama gittikçe kendinden kopan...
Çoğaldıkça çoğalan ama bir benzeri kalmayan...
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta