Teslimiyet Şiiri - Mira Zeynep

_ TESLİMİYET_

Ey hayat,
Kırılgan yanlarımda saklı onlarca fırtına, yağmur...
Gözlerimi ufka çevirdim, dua dua,
Şimşekler çaktı, ardından gökler seslendi duama:

“Ağla… Ağlayabildiğin kadar ağla.”

Gözlerim göklerle yarıştı,
Ama sen kazandın, gökkuşağı...

Gökyüzüne ektiğin umutla, bereketle,
Ferahlığı savurdun esintinle yüzüme, kalbime.

İşte başlıyoruz yeniden,
Yine kan çanağı gözlerle,
Umuda bakarken teslimiyetle…

Ektiğim her damla sevgi çağlayanına
Rahmetinle fısıldadın:

“İşte,” dedin, “buradayım, korkma.”
“İşte,” dedin, “gökler aldı her hüznü.”
“İyi bak şimdi gökkuşağına…”

Sarmaladı seni bir anne şefkatiyle,
Rahman isminin azametiyle.

Şimdi El-Vedûd, El-Nûr,
Şimdi ışığın, güneşin, tüm renklerin zamanı.
Doğum sancısı var içimde,
Rahîm isminin sırrıyla…

Kapat gözlerini,
Ruhunu çek yeniden içine,
Nefesinle
Ve mührü vur teslimiyetinle.

---

Ey Rab,
Sanadır teslimiyetim,
Savunmasız, biçare, aciz dualardaki tüm iç çekişlerim,
Nazım, niyazım sanadır.

Sen değil miydin kimsesizlerin kimsesi?
Yolda kalmışların yıldızı, Hızır’ı?
Sen değil miydin bir anda yok eden,
Ve bir anda var eden tüm yaratılmışı?

Ey Rab,
Sanadır tüm yalvarışım, tüm haykırışım
Ve teslim oluşum,
İmtihana boyun büküşüm.

İşte...

İster öldür, ister oldur ey Rab,
Sendedir tüm yaralarım,
Şifa isminle tecelli buluşum.

---

Ey Rab,
Renkler, sesler,
Bilip bilmediğimiz tüm güzellikler
Ve en çok da
En büyük sevmeler,
Aşklar sanadır, Rabbim… yalnız Sana.

“Ol” de, oldur.
“Doğ” de, doğur.
“Yan” de, yandır.

Huzurunda mahzun hicabım...
El-Vedûd, El-Azîm, El-Hakîm, El-Adl.
Adaletinin tecellisine muhtacım.

Renkler Senin isminle doğsun yüreğime,
Sen diye atan bu kalbe,
Aşk Sen’le can bulsun.

m.z