Teoman Özgün Şiirleri - Şair Teoman Özgün

Ey suçları La ilahe illallah dillerinde olanlar!
Ey İslam’ın fedaileri,
Ey İslam yarenleri!
Ey civanlar nedir bu gafletiniz?
Nedir bu uyuşukluk!
Zulme boyun eğmeniz?

Boğazıma takılan,
Bu keskin bıçak nedir?
Hiç acı hissetmedim,
Parmak uçlarım,
Buz kesti.
İnce bir sis,

Hiç bir şey için savaşmadım,
Ün,şan,para,mevkiye sahiptim,
Dünyanın tamamı,
Ayaklarımın altındaydı,
Ama ben ne yapacağımı bilemedim,
Şöhretle başa çıkamadım,

Ne istiyorsun müslüman,
Biliyorum yüreğin hasret çekmekte,
Müslim'i bildin mi sen?
Yüreğini Hüseyin Ali'ye veren,
Ve onun için Kufe'ye giden,
Artık yüreği yok ki,

Bir an geçmişe gittim ve İbrahim’i düşünüdüm.
Bana neden Huseyn’i düşünmedin diye sorma?
Hüseyin’in Kerbela kıyamının felsefesi,
Kıyamete kadar ihlam kaynağı olduğundan,
Kim hakkı ile anlayabilir ki?
Hani şu eli baltalı,

Ey cömertler topluluğu!
Ey dinin yardımcıları!
Ey İslam’ın koruyucuları!
Sizdeki bu zaaf!
Sizdeki bu uyuklama nedir?
Ne çabuk değiştiniz?

Ne demişti Ebuzer?
Kendisine hangi taifeden olduğu sorulunca,
Musibetoğulları taifesindenim demişti!
Ne ilginç musibetoğullarından olmalısın ki,
Zamanın nasipsizleri seni hazmedemediler,
Çekemediler,taşıyamadılar ezilip büzüldüler,

Bunu hepiniz duydunuz,
Sen bir insan olarak,
Neden değişmiyorsun?
Her birimiz bu soruyu sorarsa,
Sözde kalacak laflarla değil,
Entelektüel ve eğlence olarak değil.

Bazı manzaralar vardır ki,
Seyrine doyum olmaz,
Bizim manzarada bir zamanlar öyleydi,
Denizde başlayan bir hikaye,
Ve deniz kadar büyüyen,
Sahile vardığımız zaman,

İşte haykırarak söylüyorum,
Kendinizi ve ailenizi ateşten koruyun,
Düşüncenizi ve imanınızı saran ateşi,
Size haber vermeye geldim.
Şunu söylemek için geldim:
Neden din-imanınız süreyya yıldızına çıktı?