Teoman Özgün Şiirleri - Şair Teoman Özgün

Nereye gidiyorsunuz?
Söylermisin dostum ben de gelmiyor muyum?
Böyle mi dostunuzu bırakıp gidiyorsunuz?
Neden durdunuz?
Bahtsızım biliyorum,
Çaresizim,

İman O'nun yolu,
Yapılan iyilikler nurunun yerleri,
İlim ve kavrayış ışıkları,
Ölüm nihayeti,
Dünya yarış alanı,
Kıyamet hasat yeri,

Hangi menzilde konaklarsa vicdanım,
Orası Kerbela olur.
Bağrı çatlar çöllerin.
Yanık dudaklarında günlerin,
Aşura matemi..
Önüne set çekilmiş nehirler kınında kurur.

Varlığın yavaş yavaş soluyor,
Ve suya düşüyor,
Ona bakıyorsun,
Zaman duruyor.
O da bakıyor..
Bir örümcek geliyor,

Senin adına övgüler dizeceğim,
Ey ebedi olan..!
Sekiz telli saz ile,
Senin adına övgüler dizeceğim.
Olağanüstü bir biçimde yarattın,
Kemiklerim biçimlenirken bilgin dahilinde,

Dinde güç yumuşaklıkta ihtiyat,
Şüphesiz iman,ilme doymama,
Fıkıhta kavrayış,ilim beraberinde hilm,
Bağışta şefkat,ılımlılıkta kurnazlık,
Zenginlikte orta hallilik,
İbadette boyun eğmek,

Hayatım boyunca aşkı aradım durdum,
Sonunda hep yalnızlığı buldum,
İşte şimdi bu yüzden,
Kendi yalnızlığıma mum yakıyorum..

Ey sen ırzı krık!
Evet sen ve onlar,
Eğer ebeveynlerin anlamış olsaydı,
Mut'a-nın hakk-haklılığını,
Elbette sağlıklı bir evlat,
Getirmezler miydi dünyaya?

Niçin bu insanların yüzlerindeki,
Acılar hala aklımdan çıkmıyor.
Niçin hala haykırış sözleri,
Kulaklarımda yankılanıyor.
Niçin zorlukla bulabileceğim bir cevabı,
Aramaya devam ederim ki?

Kur'an diyorsun, ama hangi Kur'an?
Cehaletin elinde kutsanan bir Kur'an mı?
Cinayetin mızraklarının ucundaki Kur'an mı?
Yoksa çeyrek yüzyıldan daha az bir sürede,
Çölün dağınık ve düşman kabilelerini birleştiren,
Dünyanın egemen güçlerini tek tek çökerten,