Tenhalık Şiiri - Kasım Kobakçı

Hükmünü icra edecekmiş, tenhalık,
Kulağıma gelen fısıltı, bu yönde,
Vaktin en solgun cildinde.
*
Kalabalıkta unutulmuş,
Yarım kalmış o cümle,
Sonuna konmamış nokta.
*
Göğsümde oturan bu ağırlık,
Misafir hiç gitmeyecek.
*
Bütün sesler uğultuya dönüşüyor,
Yüzler, şekilsiz lekelere,
Camın ardındaki buğuda.
*
Neşenin ve kederin ötesinde,
Duruyorum,
O coşkun ırmağın kenarında,
Akışa yabancı.
*
Ruhumda parlayan o soğuk metal,
Çaresizliğin bana hediyesi!
*
Takvim yaprakları, düşüyor sessizce,
Her düşen yaprak,
Aynı boşluğun tekrarı.
*
Eskiden çalan telefon, şimdi suskun,
Adres defterim,
Tanımadığım isimler mozaiği.
*
Kendi yansımamla konuşuyorum bazen,
O dahi cevap vermiyor,
Kırgın bana.
*
Varlığım,
Yokluğun delili adeta,
Evrende asılı kalmış, toz zerresi.