(Şair Büyükhan Perviz’in mezarının ziyareti zamanı)
Bir kadın ağlıyordu...
Aslında orada kadın çoktu. Bir, iki, beş… Eğer yanlış saymadıysam, tamı tamına on beş kadın vardı. Hepsi de ağlıyordu, ağıtlar yakıyordu.
“Gençti henüz” düşüncesini herkes farklı söylüyordu. Söylediklerinin üzerinde göz yaşları vardı.
Kadınlar ağlayıp sakinleştikten sonra ellerinde karanfilleri vefat etmiş şahsın mezarı üzerine bırakarak yollarına devam ettiler.
Yola çıkmış kadınların sırasından geriyi seyrettim. Şimdi sadece bir kadın ağlıyordu yenice yapılmış mezara sarılarak. Bir zamanlar saçlarını parmaklarıyla taradığı gibi...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta