Teleskop
Gözünü uzaklaştırdıktan sonra
nerede olduğunu unuttuğun bir an vardır;
çünkü yaşamaktaydın, galiba
başka bir yerde, gece göğünün sessizliğinde.
Burada, dünyada olmayı bıraktın.
Farklı bir yerdesin
insan hayatının anlam taşımadığı bir yerde.
Beden içindeki bir yaratık değilsin.
Yıldızlar var olduğu gibi varsın sen de,
katılarak onların sessizliklerine, enginliklerine.
Sonra tekrar dünyadasın.
Gecede, o soğuk tepede
ayırırken teleskopu parçalarına.
Daha sonra fark edersin
görüntünün yanlış olmadığını
fakat ilişkinin yanlış olduğunu.
Tekrar görürsün nasıl da uzak olduğunu
her şeyin diğer her bir şeyden.
Louise Glück (d.1943, ABD)
(2020 Nobel Edebiyat Ödülü)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 9.10.2020 01:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Telescope by Louise Glück There is a moment after you move your eye away when you forget where you are because you’ve been living, it seems, somewhere else, in the silence of the night sky. You’ve stopped being here in the world. You’re in a different place, a place where human life has no meaning. You’re not a creature in body. You exist as the stars exist, participating in their stillness, their immensity. Then you’re in the world again. At night, on the cold hill, taking the telescope apart. You realize afterward not that the image is false but the relation is false. You see again how far away every thing is from every other thing.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!