Telefonun Ucunda Yarım Kalan Sevdalar

Telefonun Ucunda Yarım Kalan Sevdalar

Orhan Veli’nin dediği gibi,
“İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı.”
Ben de seni dinliyordum her gün,
Gözlerim kapalı, telefonun ucunda.
Gülüşlerini kaydediyordum hafızama,
Sesini hapsediyordum zihnimin en ücra köşesine,
Hiç silinmesin diye…

Anlattığın her şeyde kendimi koyuyordum başrole,
Üzüldüğünde ben oluyordum yanında,
Telefonun ucunda…
Hani derler ya, “Bir telefon kadar yakınım sana”
Ben de öyleydim sana;
Teselliler verdim, saatlerce dinledim,
Telkinler fısıldadım uzaklardan.

Sevinçlerini paylaştım her defasında,
Sarılmak gelirdi içimden
Ama sadece telefonun ucundaydım senden uzaklarda.
Kimi zaman yüreğim burkulurdu özlemin sardıkça benliğimi,
Bazen gülüyor, bazen de ağlıyorduk biz
Telefonun ucunda.

Anılar biriktirdim ben seninle uzaktan uzağa,
Resimlerini kaydettim birer birer
Belki bir gün albüm yaparım diye.
Yüreğime kazıdım bana söylediğin o güzel sözleri;
Ben seni telefonun ucunda
Bir tek sesine tutunarak sevdim.

Hep bekledim belki bir gün ansızın çıkıp gelirsin diye,
Olmadı,
Tutunamadık biz yarınlara.
Biz beceremedik bir bütün olmayı,
Yarım kaldık telefonun ucunda.

Hayat bize de acımadı,
Yok olup gittin hayatın çıkmazında.
Kaybolup gittin sevgilim,
Böyle yarım kaldı işte kurulan hayallerimiz…
Böyle yarım kaldı,
Yan yana gelemeden bitip gitti bizim sevdamız,
ve ben hâlâ seni dinliyorum,
gözlerim kapalı… telefonun ucunda.