bir saç telinden yaratılabilirdim
saçlarımdan
ne çok
“ben”...
hangi akrebin kalıntısıydı düşünce
nerde uyanırdı duygu
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
su/anlamı kudretinden değil,kılıktan kılığa girmesinde saklı..kah kar tanesi,kah bir buğu..yada çorak dudaklarda bir damla..
insan kışkırtılmış bir sapan taşı..yönsüz,pusulasız..umarsız..
dip suları,kuyu gözünden aya bakıyor..bocurgatın yeniden inşa edilmesi gerekir belkide..
' -saç telinden yaratılabilirdim
saçlarımdan, ne çok “ben”... 'Siyah olan sac telllerim aslimi,beyazi dertlerimi ve kizil olanlari sevgimi anlatir,her aynaya bakisimda beni bastan yaratir....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta