bir saç telinden yaratılabilirdim
saçlarımdan
ne çok
“ben”...
hangi akrebin kalıntısıydı düşünce
nerde uyanırdı duygu
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Devamını Oku
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde




su/anlamı kudretinden değil,kılıktan kılığa girmesinde saklı..kah kar tanesi,kah bir buğu..yada çorak dudaklarda bir damla..
insan kışkırtılmış bir sapan taşı..yönsüz,pusulasız..umarsız..
dip suları,kuyu gözünden aya bakıyor..bocurgatın yeniden inşa edilmesi gerekir belkide..
' -saç telinden yaratılabilirdim
saçlarımdan, ne çok “ben”... 'Siyah olan sac telllerim aslimi,beyazi dertlerimi ve kizil olanlari sevgimi anlatir,her aynaya bakisimda beni bastan yaratir....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta